…want ‘t zijn de letste!
De allerlaatste twee stuks van werkelijk honderden bieten, goed voor ruim duizend kilo. Stuk voor stuk op mootjes gekapt en aan de brave schaapjes gevoederd, die ze netjes stuk voor stuk opgesmikkeld hebben (en eeuwig bleven vragen naar mééééhehéééér, maar laat u daar nooit aan vangen, welmenende schapenhouder, want als je ze laat doen dan vreten ze zich zó gruwlijk dik dat het problemen oplevert bij het lammeren).
Een goeie maand geleden dacht ik nog dat ik afgrijselijk veel bieten op overschot ging hebben dit jaar, maar zie, plots is alles op. Tot en met deze laatste bleven ze zeer goed bewaard dit jaar, amper schimmel of rotte plekken. ‘T is al vaak anders geweest.
Maar vanaf nu is’t dus gedaan met bijvoeren en moeten ze hun plan trekken met het (gelukkig snel groeiende) gras. Enkel nog af en toe een handjevol korrels om ze handtam te houden, en voor de rest puur natuur grasjes. Wel ook om de acht weken een siroopke tegen de wormen, vooral niet vergeten of ‘t is van spetterpoep en schaap beetse ziekskes.
Soit, morgen mogen ze verkassen van weitje, altijd party-time en zorgen dat ge niet onder de voet gelopen wordt. En daarna is’t om de zoveel weken doorschuiven naar de volgende wei (drie in totaal). Goed om het gras tijd te geven om te recupereren, maar vooral ook om de besmetting met wormen binnen de perken te houden.